امامزاده‌های عمارلو
یکی از فراورده های لبنی این منطقه دوغ می باشد. و شیوه ی درست کردن آن به این طریق است که ابتدا به مدت یک هفته شیری را که هر روز از گاو می دوشند، خوب می جوشانند و وقتی که ولرم شد آن را داخل ظرفی ریخته و چند قاشق ماست به نام ماست مایه به آن اضافه می کنند و در ظرف را گذاشته و با پارچه ای روی ظرف را می پوشانند.بعد دو ساعت پارچه را برداشته و ظرف را در جای خنکی می گذارند. بعداز یک هفته ماست ها را در یک ظرف سفالی به نام دوشان ریخته ( باید به ظرفیت دوشان توجه شود زیرا به ازای هر ظرف ماست، نصف همان ظرف آب می ریزند.) و دوشان را تکان میدهند. آنقدر تکان میدهند تا کره ماست جدا شود. بعد با دست کره را جمع کرده و در ظرفی که حاوی آب سرد تگری هست می ریزند تا کره سفت شود و محتویات دوشان را درون کیسه ای پارچه ای و سفید رنگ خالی می کنند، و در آن را بسته و به مدت چند روز در یک جای بلند آویزان می کنند، تا غلیظ شود. بعد چند روز محتویات کیسه را در ظرفی خالی کرده و روی آن را نمک می پاشند و در یخچال می گذارند.
یکی از خوراکی های معروف این روستا نان شیری است که طرز تهیه آن به این شکل می باشد: مقداری آرد را که با شکر، کمی جوش، روغن، شیر، دارچین و نمک و زردجوبه مخلوط شده است را با آب پنیر( چون پنیر را خودشان درست می کنند ) خیس می کنند، بعد با دستها همه ی این مواد را ورز (بهم) می دهند. آنقدر این کار را می کنند تا خمیری تقریبا سفت( خیلی سفت نمی شود) به دست آید. بعد از درست کردن خمیر تا زمانی که در حال ورآمدن (آماده شدن) است تنور را روشن می کنند تا گرم شود و زغال جمع شود، حدود یک ساعت بعد خمیر ور آمده را به تنور می برند، یک نفرخمیر را گرد کرده یا به زبان محلی ففیس می گذارد و یک نفر هم آن را برای زدن در تنور آماده می کند به این ترتیب که خمیر گرد شده را پهن می کند، با هنر دستش روی آن نقش می کشد و با مایعه ای کا با ماست زردجوبه مخلوط شده و زرده تخم مرغ که در کاسه ای جدا گانه است روی آن را می پوشاند و بعد با وسیله ای به نام نون زن که گرد است و با پارچه درست شده است به تنور می زند تا گرمای زغال آن را بپزد.
